No i stało się. W końcu. Po długich dziewięciu miesiącach, najpierw pojawiła się dziura w dziąśle, a chwilę później ujrzałem wraz ze Stwórcami pięknego, bialutkiego, malutkiego, ledwie wyglądającego z dziąsła mleczaka. Bruno chyba też zadowolony, bo w końcu będzie mógł zacząć gryźć wszystko porządnie, a nie tylko drapać dziąsła i frustrować się, że nie może porządnie wgryźć się we wszelkie rzeczy, od jedzenia poczynając, a na rurze od odkurzacza kończąc.
Wychodzenie zębów ma jednak swoje skutki uboczne w postaci gili w nosie i marudzenia. Nie pomaga również w spokojnym przesypianiu nocy, z czego Stwórcy na pewno bardzo się cieszą. A że zbliża się sezon świąteczny, kalendarz zapchany do granic możliwości, Ojciec ciągle w rozjazdach, prezentów jak nie było tak nie ma, a atmosfera w domu momentami jest odrobinę napięta delikatnie mówiąc. Ja oczywiście pomagam im, jak tylko potrafię, irytując Stwórców do granic wytrzymałości. A i Brat nie pozostaje dłużny i dorzuca swoje trzy grosze. Mam tylko nadzieję, że do Świąt wszyscy dotrwamy żywi!
